Een nieuwe inspiratiemail.
Een leeg scherm.
Ik ervaar dat altijd als een spannend moment. Die leegte, het nog niet
weten wat er komen gaat, wat er geschreven zal worden. De behoefte om te
willen weten, dat het maar vast klaar is, te zien of het goed is…
Mijn hoofd wil controle hebben over het schrijven. Want ík ben toch degene
die schrijft, en dan moet ik wél iets zinnigs te melden hebben.
Maar ook: als ik degene ben die schrijft, kan ik de credits opeisen voor
het resultaat. Kijk mij eens goed schrijven, poeh hé!
Maar om eerlijk te zijn, weet ik niet zeker of ik wel degene bén die
schrijft. Het lijkt er veel meer op dat ik, als ik naar die lege pagina
kijk en me openstel, de tekst ontvang.
En weet je wat nou het gekke is? Dat bij die gedachte mijn schouders zich
lekker ontspannen en mijn adem voller en ruimer wordt. Er valt letterlijk
een last van me af.
Stel je eens voor dat we het allemaal niet hoeven DOEN. Dat we mogen
ontspannen. Dat we bestemd zijn om te ontvangen en vervolgens door te
geven.
Neem eens een moment om naar je eigen leven te kijken. Kun je werkelijk
zeggen dat jij dat hebt gemaakt? Heb jij bijvoorbeeld je kinderen gemaakt?
Je werk, je relatie, je vriendschappen? Is het jouw creatie?
Of is er iets werkzaam geweest waar jij dienstbaar aan mocht zijn om samen
mooie dingen te laten ontstaan?
In mij komen nu direct de ‘ja maars’ op… ‘hoezo doe ik het niet zelf, ik
werk er hard genoeg voor’, ‘ze kunnen toch niet zomaar van me afpakken wat
ik allemaal gecreëerd heb!’. Om er maar een paar te noemen…
En toch.
Hoe zou het zijn om te leven in de ontspanning dat alles wat je nodig
hebt, er al is. Dat je enkel ja hoeft te zeggen? Dat je niet zo hard je
best hoeft te doen. Je in plaats daarvan gedragen mag weten door het
grotere geheel, het leven, de kosmos, God, of hoe je het maar noemen wilt.
Dat je met elke ademteug alle ingrediënten mag inademen waarmee jij jouw
bestemming een stukje verder kunt vervullen.
Ik ga ervoor. Ik ga diep inademen en alle ballast loslaten op mijn uitademing. En
ik ga zoveel als me lukt vertrouwen op wat het leven met me voor heeft.
Misschien is dat wat ik me altijd gewenst heb. Of wellicht is het iets
anders, iets dat nóg beter bij me past.
Zoals deze tekst, die over iets totaal anders gaat dan ik van tevoren in
gedachten had maar die mij heel blij maakt.
Ik ben benieuwd waar jij op uitkomt…